دفتر وکالت من

دکتر رادان در مقدمه این کتاب چنین می‌نویسد:

من سال‌هاست که ردای وکالت پوشیده‌ام و پیچ‌وخم کوچه‌های عدلیه را طی می‌کنم. در این سفر، قلم یار همیشگی و جدا ناپذیر من بوده است. به‌مدد این ردا و آن قلم تصمیم گرفتم تا میان این دو دنیای دور از هم که چون دریای شور و شیرین هیچ‌گاه درنیامیخته‌اند، پلی بنا نهم؛ پلی با سنگ‌هایی از واقعیت و خیال.
با این فکر سوار بر توسن قلم از دفتر وکالت به بیرون تاخته و به‌دنبال سیمرغ عدالت، راه کوه قاف دادگستری را در پیش گرفتم. اتاق‌های تودرتوی عدلیه را سوار بر مرکب طی نمودم تا پرونده‌هایی را پیدا کنم که گاه جان و مال یا حیثیت مرد یا زنی را در میان کاغذهای پرشمار خود سخت در گرو گرفته است.

آنچه در این کتاب از قلم یک وکیل دادگستری می‌خوانید واقعیات است و گاه تمنیات و گاه مرکبات.

واقعیات ماجرایی است که در دادگاه‌ها بر من رفته و با قدری دست‌کاری آن‌ها را به ‌تصویر کشیده‌ام.

تمنیات حاصل قلمی خیال‌انگیز است؛ واقعی نیست اما بدلی هم نیست؛ سرگذشتی است که اگر بر من نرفته، سراغ آن را می‌شود در حدیث دیگران جست.

مرکبات درختی است که از بذر واقعیت سر بر آورده و از آب برکۀ خیال‌پردازی سیراب شده است؛ ماجراهایی که راکب این قلم به چشم ندیده، اما برای چشمان دیگر مصور ساخته است.

این کتاب شاید در شمار اولین واگویه‌های ادیبانه از دنیای قضایی یک وکیل باشد.

شورِ رفتن هنوز با این وکیل است، اما دائم به پشت سر می‌نگرد تا صدای قدم‌هایی جوان و استوار و سرشار از امید به آینده را از قفای خود بشنود.